Zakkum'dan Nağmeler

Abimi çok seviyorum, iyi ki var canım abim benim..
O da beni seviyor , biliyorum, hissediyorum.
Bazen tiksinir gibi bakıyor ama sonra beni temizlerken daha bir emin oluyorum beni sevdiğine.
İlk tanıştığımız günler böyle değildi , hep kaçardı benden.
Ama artık öyle değil, benimle hep oyun oynuyor, o da beni seviyor işte la lala laaa...
Annem ile babam da beni çok seviyor, biliyorum ki..
Gerçi abim onlara anne-baba dediğimi duysa kızardı bana.
O hep kölelerim diye hitap eder onlara. Halbuki köle olur mu hiç onlardan?
Kocaman onlar,
beni tek elleriyle bile taşıyabiliyorlar.
Abime anlatıyorum ama beni dinlemiyor hiç.


Ah abim canım abim iyi ki varsın,
sen olmasan dünyam kapkaranlık olurdu. Ak pak abim, maviş abim.


Anneme bazen çok kızıyorum ama, ben tuvaletimi yaparken beni çok rahatsız ediyor.
" metro kazısı mı yapıyorsun? " diye beni azarlıyor, metro da neyse artık..
Suçum da, kazarken etrafa kum fışkırtmakmış.


"Anne" diyorum" işin özü burda" diyorum, "sıçratmazsam kumları zevkli olmuyorki" diyorum dinlemiyor.
Babama söylerken duydum, başka bir tuvalet kabı almayı planlıyorlarmış benim yüzümden,
etrafı kapalı olanlardan.
Böylelikle kumlar dışarı daha az sıçrarmış..
Bende güldüm uzaktan onlara, yine sıçratırım ki işte, çok güzel oluyor öyle.


Abim nasıl alıştıysa artık hiç dışarı kum atmaz, ama yaptığını da öylece bırakır üzerini örtmez.
Ben temiz bir kızım, kendiminkini temizlediğim gibi bir de onunkini temizlerim.


Mart da geldi zaten, mutluyum ama içimde garip bir his var,
Hatta bazen garip sesler çıkarmama bile neden olabiliyor.
Anlayamadım nedenini, bazen dışardan kokular geliyor.
Öyle oldu mu işte, içim daha bir başka oluyor.


Niye böyle oldum acaba? Abime soruyorum, oralı olmuyor.
Anneme soruyorum,
"Ah kızım geçecek merak etme" diye beni avutuyor.
Babam da bana gülüp geçiyor.


Neyse kötü bir şey olsa söylerdi abim bana nasılsa.
Ah abim, güzel abim, beyaz beyaz ak pak abim..